De schuld van Cervantes

“Qué no!,” riep hij uit. Hij had het niet begrepen op onze knusse stadspaleisjes of kneuterige Gerard-de-Duivel-steentjes. “Màs grande, coño, màs grande!”. Torentjes wou hij. En kanteeltjes. En een carport voor de koetsen van de bezoekers. De Spanjolen zagen het groot; het waren de Amerikanen van hun tijd. De schuld van Cervantes (ook al moest die nog geboren worden). Verder op zijn desiderata stond een visvijvertje voor de dagverse waterzooi en de gebeurlijke zomerse skinny dipping. De hele rimram, quoi. Liefst ook met een parkje voor wilde dieren, want de bey van Tunis had reeds een aantal leeuwen als doopcadeau beloofd. Wat geef je immers aan een koninklijke baby? Ik had zélf niets toepasselijker kunnen verzinnen.

Ik zuchtte even. Het zou geen sinecure worden. Het meeste patrimonium moest immers nog worden gebouwd in Gent. Alleen al op de aanbouw van het kantoor waar ik mij bevond, zou het nog 250 jaar wachten zijn... Het Gravensteen, dacht ik. Maar dat was niet geïsoleerd. En de wifi haperde soms. Soit.

Na wat omzwervingen door de fiere stede, kwamen we door een donker poortje op het ideale perceel terecht. Hof ten Walle, heette het. Het stekte zich uit van het Gravensteen tot aan de Rabottorens. Een gebied waar de zon nooit ondergaat. “Gôh,” dacht ik bij mezelf. “Deze plek zou eigenlijk best wat hoogbouw kunnen verdragen”. Maar ik borg mijn visionaire plannen op en sloot de deal. "Olé," zei de Spaanse edelman. "Dit wordt het ons prinsenhof!".

Had ik geweten dat die Spaanse boreling Keizer Karel was, die mij later mijn commissie weer afhandig zou maken onder bedreiging van een strop, dan had ik hem naar onze concullega's in Sint-Martens-Latem doorverwezen. Ook een Gentse vastgoedmakelaar heeft zo zijn principes. Honni soit qui mal y pense.

Ik herhaal het. Die Gentse Feesten zorgen voor vreemde dromen. Overigens zijn onze kastelen tegenwoordig goed geïsoleerd. En de wifi hapert maar zelden. En de stroppendragers nippen van hun Keizer Karel-bier, terwijl ze Spaanse toeristen de verkeerde kant opsturen. Je weet maar nooit. Ze zien het immers nog steeds groot. De schuld van Cervantes.

Engel&Völkers wenst u Goeie Gentse Feesten!