Op de leeftijd van 58 jaar is de Belgische architect Steven Beckers actiever dan ooit. Na een rijke carrière die werd bekroond met talrijke successen, is hij een van de belangrijkste voorstanders van circulaire economie en een voorloper van de stadslandbouw in België.
Als Steven Beckers zich 'Europees in hart en nieren' noemt, dan komt door zijn afkomst. Hij werd geboren in Brussel. Zijn vader was Belgisch, zijn moeder Engels. Zijn grootouders bezaten 4 verschillende nationaliteiten. Zijn grootvader langs vaderszijde, André Beckers, was een gerenommeerd architect die meewerkte aan de bouw van het Atomium. Naar zijn voorbeeld besliste Steven Beckers al vroeg om zich met architectuur te gaan bezighouden. Hij volgde eerst les aan de École Decroly, waar onderwijs werd gegeven volgens de pedagogische principes van de 'éducation nouvelle'. Later behaalde hij zijn diploma aan de architectuurschool Saint-Luc. Zijn afstudeerwerk bestond uit het ontwerp van een uitgebreid hotelcomplex in Marokko, inclusief een moestuin op het dak. Hiermee toonde hij aan dat hij reeds in een vroeg stadium rekening wilde houden met ecologische problemen en duurzame ontwikkeling.
Steven Beckers zette zijn architecturale studie voort met een stage van 2 jaar in Zwitserland. Na zijn stage besloot hij naar Groot-Brittannië te vertrekken, waar hij de hoofdstad Londen als een mogelijke springplank beschouwde om ooit in de Verenigde Staten te gaan werken. Hij kreeg een baan bij het architectenbureau EPR Architects. Tussen 1986 en 1996 leerde hij er alle kneepjes van het vak. Hij was bijzonder geïnteresseerd in ecodesign, waar de Engelse architecten fervente voorstanders van waren. Op 28-jarige leeftijd werd hij directeur van de Europese afdeling, nam deel aan verschillende architectuurwedstrijden en leidde gedurfde stedenbouwkundige projecten. Hij richtte ook een Europese economische belangengroep op die verantwoordelijk was voor de bouw van het hoofdkantoor van Expo 98 in Lissabon.
In 1996 vroeg de Belgische Staat Steven Beckers om de renovatie te leiden van het Berlaymontgebouw, de zetel van de Europese Commissie in Brussel. Hij hield zich 4 jaar bezig met dit project, maar trok zich in 2000 terug omdat hij niet akkoord ging met de renovatieplannen. Beckers ging vervolgens voor het architectenbureau Art&Build in Brussel werken, waar hij 11 jaar in dienst bleef. In 2011 verliet Beckers Art&Build om zich bezig te gaan houden met een totaal nieuw domein: de circulaire economie. Onder invloed van de Duitse denker Michael Braungart richtte hij een consultancybedrijf op, Lateral Thinking Factory (LTF), om de principes van duurzame ontwikkeling te promoten.
Vanaf 2013 werd Steven Beckers een van de ferventste voorstanders van stadslandbouw. Hij raakte vertrouwd met stadslandbouw door het uitvoeren van een studie in Brussel, op verzoek van de staatssecretaris voor Leefmilieu. Hij bracht de dakoppervlakte van Brussel in kaart, waarvan 60 hectare geschikt bleek om voor agrarische doeleinden te kunnen dienen. Beckers zette zijn werk op milieugebied voort met de oprichting van het bedrijf BIGH (Building Integrated Greenhouses) in 2015. Na 3 jaar voorbereiding werd in 2018 de eerste aquaponische stadsboerderij van Brussel ingehuldigd. Gesitueerd op de daken van het slachthuis van Anderlecht is dit de grootste stadsboerderij in Europa, met een oppervlakte van 4000 vierkante meter. Met een fondsenwerving van 8 miljoen euro wordt het thans mogelijk om nog 2 nieuwe stadsboerderijen te openen, één in Vlaanderen en één in Wallonië.
